O TREN, coas liñas de FEVE e RENFE que percorre o norte de Galicia, Asturias, Cantabria, Euskadi e Castela e León, foi e debe ser un nexo de unión entre poboacións como medio de transporte público, sostible e esencial para vertebrar a actividade social e económica.
Representa a única opción de transporte público para moitas persoas dos municipios rurais afectados. Debido á constante deterioración da calidade do servizo ferroviario, a escasa oferta de horarios existentes anterior á pandemia viuse aínda máis afectada coa escusa do COVID-19, ata chegar a un único tren diario en moitas ocasións. A esta redución das frecuencias hai que engadir o pésimo estado de conservación das vías, cunha alarmante falta de investimentos, suplindo as obras con sinais de limitación de velocidade. Ademais, a falta de tramos para finalizar a electrificación da vía obriga a manter as locomotoras a gasoil nalgunhas zonas, o que conleva un maior custo e contaminación. Así mesmo, a falta de persoal provoca constantes atrasos, transbordos, falta de mantemento, falta de información, etc., redundando todo iso negativamente na prestación do servizo público e sendo a cidadanía a prexudicada por tal situación.
